Imię: Arkaja

Nazwisko:Eorii

Przydomek: ---brak---

Rasa: Pół elf

Wiek:24

Historia: Nazywam się Arkaja. Urodziłam się ... właściwie to nikt nie wie gdzie i w jakich okolicznościach. Nigdy nie poznałam swoich prawdziwych rodziców. Gdy pytałam się o nich mojej macochy ona zawsze odpowiadała że znalazła mnie na brzegu rzeki z umierającą matką. Podobno mam tez brata ale nikt nic o nim nie wie.
   Moja macocha nazywała się Armara i była zielarką Yazuac . Mieszkałyśmy tam we dwie niezbyt długo bo gdy miałam 13 lat los postanowił wystawić mnie na próbę i moje życie diametralnie się zmieniło.
   Wioska została zaatakowana przez okrutne stwory zwane urgalami. Potwory wtargnęły do mego domu w dniu moich 13 urodzin. Gdy jeden z nich zaatakował Armare, ja nie byłam w stanie się ruszyć, sparaliżowana strachem patrzyłam jak urgal powoli i w okrutny sposób odbiera życie najdroższej mi osoby. Gdy skończył jego małe żółte ślepia zwróciły się ku mnie. Nie wiedziałam co mam robić ... rzucił się na mnie. Na szczęście w ostatniej chwili udało mi się ocknąć i uniknąć wielkiego szarego cielska. Pobiegłam w stronę schodów, lecz gdy pokonałam pierwsze z nich poczułam ze jak wielka i szorstka dłoń ciągnie mnie w dół, następnie zimne ostrze zatopiło się w moim ciele i rozcięło mi nogę.
   Nagle rozległ się dźwięk rogu, a urgal zastygł bez ruchu jak zaczarowany i zamiast dokończyć swego dzieła wybiegł z domu. Nie zastanawiając  się nad co się dzieje w okół mnie, zaczęłam czołgać się w górę schodów. Nie wiem czy udało mi się dopiąć celu bo rana przypomniała o swoim istnieniu i paraliżujący ból przeszył moje ciało, odbierając mi resztki sil.
   Nie wiem jak długo byłam nieprzytomna. Obudziłam się na strychu w moim domu ale coś było nie tak a mianowicie cisza, do moich uszu nie docierały żadne dźwięki. Ktoś opatrzył moje rany, chciałam usiąść i rozejrzeć się ale ale ból nie pozwolił mi na jakikolwiek ruch.          Leżałam wpatrując się w sufit nie wiedząc co mam począć. Chciałam się dowiedzieć czy ktoś z wioski przeżył ale ta cisza mówiła sama za siebie. Wszyscy których znałam łącznie z moja macochą spoczywali w objęciach śmierci.
   Ciężar świadomości iż nie ma już nikogo na tym świecie kogo bym znała okazał się ogromny. Do oczu napłynęły mi łzy chciałam zacząć krzyczeć ale czyjaś silna dłoń zamknęła mi usta. Z cienia wyłoniła się twarz mężczyzny. Wyglądał na jakieś trzydzieści lat ale nie byłam pewna bo na jego twarzy odbiły się ślady długich podroży i zaciekłych walk.
   Powiedział mi pół szeptem i dość ostrymi słowami żebym się zamknęła, bo urale wciąż mogą tu być. Gdy zapytałam go co się salto westchną i odpowiedział ze znalazł mnie pół żywą na schodach. Chciałam się dowiedzieć czego więcej ale jego wyraz twarzy skutecznie mnie od tego powstrzymał. Jedyne co jeszcze powiedział to ze powinnam się przespać , nie wiem dlaczego ale po tych słowach moje oczy same się zamknęły.
   Obudziło mnie ponure wycie wiatru. Była noc, a mój wybawca zniknął, obok mnie stała świeca i listy w którym koślawe litery układały się w takie słowa:
Arkajo, nie wiem czy mi uwierzysz ale nie należysz do rasy ludzi, przynajmniej częściowo. Twój ojciec był człowiekiem a matka elfem.
   Wioska została zniszczona, bo urgale kogoś szukały, myślę ze chodziło im o ciebie ale nie wiem czego chcą.
   Jak najszybciej opuść to co zostało z Yazuac. Na zewnątrz czeka na ciebie koń ma na imię Tour moon, w jego jukach znajdziesz mapę, 2 krótkie miecze, łuk i strzały elfickiej roboty.
PS omiń główny plac , proszę
powodzenia !
   Gdy skończyłam czytać ogarnął mnie strach. Kim ja jestem ? Co teraz? Dlaczego on twierdzi ze urgale mnie szukają? Mam trzynaście lat o ktoś daje mi bron i każe uciekać przed urgalami.
   Załamana zaczęłam przetrząsać dom w poszukiwaniu przydatnych rzeczy. Gdy zeszłam na dół zastanawiam się przez chwile co sie stało z Ciałem mojej macochy, ale gdy odkryłam ze to tylko nasila mój ból zrezygnowała.
   Na zewnątrz faktycznie czekał na mnie czarny jak noc koń.
Gdy byłam gotowa do drogi przypomniałam sobie ostatnie zdanie w liście. Dlaczego miałam omijać główny plac ?? Wahałam się przez chwile ale w końcu ciekawość wygrała ze strachem. Z trudem wgramoliłam sie na konia i pojechałam w stronę placu. Długo później tego żałowałam.
   Na środku placu znajdował sie stos ciał.Gdy tylko na niego spojrzałam zrobiło mi się niedobrze. Natychmiast zawróciłam Tourmoona i galopem opuściłam wioskę.
   Uciekłam w góry, spotkałam tam maga pustelnika, który zaopiekował się mną. Przez pierwszy rok pobytu u niego wciąż opłakiwałam moich znajomych. Gdy dopuściłam Nicolasa (tak nazywał sie ów mag pustelnik) pomógł mi on pozbierać się i nauczył jak mam kontrolować myśli.
   Następne dziesięć lat spędziłam u Nicolasa. Odkryłam że jako pół elf umiem posługiwać sie magią. Przez  ten czas tajemniczy mag uczył mnie władać bronią i magią. Chwile wolne od nauki spędzałam na pogłębianiu swojej wiedzy zielarskiej.
   W moje 23 urodziny Nicolas oznajmił że nie jest w stanie nauczyć mnie niczego więcej. Kilka dni później zachorował na nie znaną mi chorobę, udawało mi się go utrzymać przy życiu przez tydzień, niestety potem zmarł , ta strata sprawiła że straciłam kontrole nad myślami. Wszystkie wspomnienia z ataku na wioskę przeleciały mi przed oczami, znów poczułam jak bron urgala rozcina mi skore znów widziałam śmierć mojej macochy. Zaczęłam krzyczeć ...nie wiedziałam co mam robić , pragnęłam wtedy stracić przytomność ....wybudzić sie z tego okrutnego koszmaru którym jest życie ...ale nie potrafiłam.
   Całą noc spędziłam na opłakiwaniu mistrza. Na następny dzień go pochowałam. Nie wiedząc co teraz, wypruta z jakichkolwiek uczuć padłam na łóżko. 
   Obudziłam się pozbawiona jakiejkolwiek  chęci do życia, chciałam się powiesić ale w ostatniej chwili uświadomiłam sobie że samobójstwo było by oznaką słabości i głupoty. Nicolas nie byłby ze mnie dumny.  Postanowiłam więc opuść dom pustelnika i wyruszyć na poszukiwanie brata.
   Szukałam go wszędzie, pytałam wielu ludzi ale skrawki informacji jakie zdobyłam nic mi nie mówiły. Po roku bezowocnych poszukiwań postanowiłam odpocząć i zostać przez jakiś czas w miejscu które było najczęściej wymieniane przez pytanych ludzi. Carvahall.

Cel : Znaleźć brata i dowiedzieć  się prawdy o swoim pochodzeniu

Wygląd:Arkaja jest wysoką i szczupłą dziewczyną o dużych szmaragdowych oczach. Ma mały nos i duże czerwone usta. Jej włosy są długie, kręcone i kruczo-czarne. Pomimo tego iż jest pół elfem jej uszy nie są szpiczaste, cechy wyglądu które upodabniają ją do elfa to niezwykła uroda, kocie rysy twarzy i oczy. Jedyne co szpeci jej ciało to blizna biegnąca od brzuch przez biodro i udo. Arkaja nosi zwykle luźne ubrania lecz prócz tego zawsze nosi długi ciemno brązowy płaszcz z kapturem tak założonym by zasłaniał twarz.

Charter: Podczas pobytu u Nicolasa Arkaja była wesołą, ciekawą świata, rozmarzoną romantyczką. Zawsze stawiała na swoim. Potrafiła być szczera do bólu i często traktowała zwierzęta lepiej niż ludzi. Ale teraz niestety skrywa prawdziwą twarz pod maską nie zdradzając  żadnych uczuc. Ma silna wole i jest dość okrutna.

Profesja: Mag, Zielarka, Wojowniczka
Ekwipunek: Kon, 2 krótkie miecze i łuk elfickiej roboty, zioła, zwoje dotyczące magii i zielarstwa, rysunki.

Siła:2
Szybkość:7
Kondycja:6
Wytrzymałość:5
Inteligencja: 5
(przepraszam za ewentualne błędy w historii)

Ostatnio edytowany przez Zielonooka (Fri-22-01-10 19:06:39)

Imię:
Sanix (Jigrinizaragad)

Nazwisko:
Colian

Przydomek:
--- (Mroczny Łowca)

Rasa:
Człowiek (Cień)

Wiek:
24 (81)

Historia:
Sanix urodził się we Vroengardzie ze związku dwójki Jeźdźców-ludzi: Araniela i Gilary. Do wieku 15 lat wychowywany właśnie na wyspie (przez rodziców i ich smoki). Sanix już w młodości był utalentowanym szermierzem jak i wykazywał zdolności magiczne. Potrafił porozumiewać się z innymi istotami za pomocą myśli. Po pobycie na wyspie wyruszył do Íli’i Fëon, uczyć się walki mieczem od najlepszych mistrzów ostrza – elfów: Vera i Ghalara. Po wielomiesięcznej podróży w towarzystwie ojca-Jeźdźca wreszcie dotarł do granic Du Weldenvarden, gdzie wpuszczono go bez problemu. Mentorem chłopaka został 264-letni Ghalar. Nauczył go on władać ostrzem tak jak jeszcze w tamtych czasach nie władał żaden człowiek. Po skończeniu szkolenia w Du Weldenvarden otrzymał od swego mistrza miecz półtoraręczny dawnego Jeźdżca, którego imię brzmiało „Fyllir”. Ostrze to, koloru srebrno-białego, było wiecznie ostre i nie tępiło się. Wreszcie Sanix w wieku 24 lat odszedł z Íli’i Fëon do Urû’baen’u,  wspomóc oddziały Jeźdźców, stając się jednym z nich. Jednak w drodze do stolicy, pędząc przez pustynię Hadaracka został napadnięty przez Fanatyków, czyli oddziały utworzone po śmierci Galbatorixa, które jednoczyły jego zwolenników. Fanatycy po zażartej walce z Sanixem, pojmali go i odprawili nad nim mroczne rytuały (Tonga-tonga! ). Zmienili go w Cienia. Cień przybrał imię Jigrinizaragad. Odszedł od Fanatyków zabijając kilku z nich i tym samym rozpoczynając nowe życie. Przez następne wiele lat stawał się coraz potężniejszy. Kiedyś wszyscy podejrzewali, że zostanie on Jeźdźcem, tak jak jego rodzice, lecz to się nie stało. Co więcej Jigrinizaragad stał się największym wrogiem smoków i ich Jeźdżców. Własnoręcznie zabił własnych rodziców, w czasie tortur. W ostatnich latach zaczął, wraz z grupą wiernej mu drużynie złożonej z ludzi,  napadać małe miasta i wsie wyłącznie dla oglądania cierpienia ich mieszkańców. Wielu wojowników ma zamiar zabić go, by ukrócić jego działania.

Wygląd:
Jigrinizaragad to wysoki mężczyzna o krzepkiej budowie ciała. Ma bardzo bladą skórę, długie, czarne włosy upięte w koński ogon i jasne, żółte, błyszczące oczy. Nosi on czarną zbroję płytową, czarne stalowe nagolenniki, skórzane buty, skórzane, czarne rękawice oraz biały płaszcz z kapturem.

Charakter:
Okrutnik. Nie zna litości. Jest po prostu zły. Czasem bywa jednak, że w umyśle Cienia odzywa się sumienie Sanixa. Sanix wciąż żyje w swoim ciele, lecz nad nim nie panuje, to znaczy, że widzi wszystko oczami Jigrinizaragad’a, ale nie może nic zrobić. Zdarza się, że Sanix jest chwilę sobą i kieruje swoim ciałem gdy wygra wewnętrzną walkę z Duchami.

Profesja:
Cień

Cel postaci:
Jako Sanix: do stałego wyzwolenia swego ciała i umysłu. Jako Jigrinizaragad: do zniszczenia wszystkich istnień.

Ekwipunek:
Miecz Elenthax (od Ghalara), eliksiry, kusza, bełty oraz wierzchowca o imieniu Thrar.

25 punktów do rozdzielenia:
- Siła: 8
- Szybkość: 7
- Kondycja: 2
- Wytrzymałość: 3
- Inteligencja: 5




PO ZMIANIE



Imię:
Sanix

Nazwisko:
Colian

Przydomek:
---

Rasa:
Człowiek

Wiek:
81

Historia:
Sanix urodził się we Vroengardzie ze związku dwójki Jeźdźców-ludzi: Araniela i Gilary. Do wieku 15 lat wychowywany właśnie na wyspie (przez rodziców i ich smoki). Sanix już w młodości był utalentowanym szermierzem jak i wykazywał zdolności magiczne. Potrafił porozumiewać się z innymi istotami za pomocą myśli. Po pobycie na wyspie wyruszył do Íli’i Fëon, uczyć się walki mieczem od najlepszych mistrzów ostrza – elfów: Vera i Ghalara. Po wielomiesięcznej podróży w towarzystwie ojca-Jeźdźca wreszcie dotarł do granic Du Weldenvarden, gdzie wpuszczono go bez problemu. Mentorem chłopaka został 264-letni Ghalar. Nauczył go on władać ostrzem tak jak jeszcze w tamtych czasach nie władał żaden człowiek. Po skończeniu szkolenia w Du Weldenvarden otrzymał od swego mistrza miecz półtoraręczny dawnego Jeźdżca, którego imię brzmiało „Fyllir”. Ostrze to, koloru srebrno-białego, było wiecznie ostre i nie tępiło się. Wreszcie Sanix w wieku 24 lat odszedł z Íli’i Fëon do Urû’baen’u,  wspomóc oddziały Jeźdźców, stając się jednym z nich. Jednak w drodze do stolicy, pędząc przez pustynię Hadaracka został napadnięty przez Fanatyków, czyli oddziały utworzone po śmierci Galbatorixa, które jednoczyły jego zwolenników. Fanatycy po zażartej walce z Sanixem, pojmali go i odprawili nad nim mroczne rytuały. Zmienili go w Cienia. Cień przybrał imię Jigrinizaragad. Odszedł od Fanatyków zabijając kilku z nich i tym samym rozpoczynając nowe życie. Przez następne wiele lat stawał się coraz potężniejszy. Kiedyś wszyscy podejrzewali, że zostanie on Jeźdźcem, tak jak jego rodzice, lecz to się nie stało. Co więcej Jigrinizaragad stał się największym wrogiem smoków i ich Jeźdżców. Własnoręcznie zabił własnych rodziców, w czasie tortur. Niedawno pół-elfka, Arkaja pomogła mu pozbyć się Duchów z jego ciała, więc stał się z powrotem człowiekiem.

Wygląd:
Sanix Colian to wysoki mężczyzna o krzepkiej budowie ciała. Ma długie, czarne włosy upięte w koński ogon i piwne oczy. Nosi on czarną zbroję płytową, czarne stalowe nagolenniki, skórzane buty, skórzane, czarne rękawice oraz biały płaszcz z kapturem.

Charakter:
Jest miły i wrażliwy, choć potrafi zabijać w obronie przyjaciół i ważnych dla siebie osób. Sanix cały czas ma wyrzuty sumienia, spowodowane swoimi czynami, w postaci Cienia.

Profesja:
---

Cel postaci:
Sanix rozpaczliwie dąży do znalezienia kobiety, która go zrozumie i zaakceptuje jego przeszłość. Chłopak chce odwdzięczyć się Arkaji, podróżując z nią i chroniąc.

Ekwipunek:
Miecz Elenthax (od Ghalara), eliksiry, kusza, bełty oraz wierzchowca o imieniu Thrar.

25 punktów do rozdzielenia:
- Siła: 8
- Szybkość: 7
- Kondycja: 2
- Wytrzymałość: 3
- Inteligencja: 5

Ostatnio edytowany przez Pawelpq16 (Thu-21-01-10 21:32:23)

Imię: Frenfoder(Ghaliar)

Nazwisko: Jadenn

Przydomek: leń

Rasa: pół-elf(ojciec człowiek a matka Elfka) [Cień]

Wiek: 16

Historia: Gdy miał 5 lat jego ojca i matkę zabił Cień Jigrinizaragad. Na wychowanie wziął go  Baromirtitnoktar, bardzo zżył się z kuzynem, to Marrow(nie żyje) a nie jego mentor nauczył go strzelać z łuku i to on nauczył go metod podrywu, gdy ten musiał udać się na wygnanie bardzo to przeżył, chciał wyruszyć razem z nim ale jego mentor się sprzeciwił. Gdy pojechali do Osilon chłopak uciekł by przyłączyć do kuzyna i pomścić rodziców. Aktualnie jest w Carvahall... W pobliżu Daret Jigrinizaragad zmienił go w cienia... Dzięki pomocy swego mistrza znów jest człowiekiem

Wygląd:jest bardzo podobny do kuzyna  tylko wyższy trochę przystojniejszy, mnie napakowany, ma długi brązowe włosy i piwne oczy. Jako cień zmienił się nie do poznania. Jego włosy stały się złoto-brązowe, a oczy zmieniły kolor na czerwony.

Charakter: bardzo wojowniczy i buntowniczy a jednocześni honorowy i uczynny nieprzewidywalny oraz romantyczny

Profesja: Wojownik/Mag[Anioł śmierci]

Cel postaci: odnalezienie kuzyna, oraz zabicie wszystkich cieni urgali i raz'zac'ów. Po staniu się cieniem jego celem jest niszczenie każdego kto mu się przeciwstawia.

Ekwipunek: Postać ma dwa konie jeden do jazdy wierzchem drugi juczny, ma łuk, kołczan pełen strzał, kusze, bełty, 2 półtora ręczne miecze, zioła lecznicze oraz księgi magiczne.

- Siła:5
- Szybkość:2
- Kondycja:2
- Wytrzymałość1
- Inteligencja:15

Imię: Vanlir

Nazwisko: Eles-mergon

Przydomek: brak

Rasa: Elf

Wiek: 303 lata

Historia: Prawdopodobnie przyszedł na świat w Elesmerze.W wieku 100 lat spokojnego życia został pokiereszowany (dawniej odznaczał się urodą) przez olbrzymią czarną panterę. Zafascynowany potęgą tego zwierzęcia,postanowił zbadać jego naturę.Lecz popełnił największy błąd.Tak mocno związał się z tym zwierzęciem,że stał sie do niego niezwykle podobny.Ogarnęła go wtedy olbrzymia wściekłość.Rozwścieczony wtargnął do dworu Isllanzadi.Przerażone Elfy wypędziły go z DuWedenvarden za włamanie do dworu i sporzywanie mięsa.Rozgoryczony i ogarnięty szałem przysiągł w pradawnej mowie,że zemści się na całej Elfickiej rasie.Zaczął maczać szpony w czarnej magii. Znacznie zwiększył ilość energii we własny ciele.Szukając innego zajęcia ,zaczął pracować jako skrytobójca (sorki za ewentualne błędy w Historii)

Cel: Zadać jak najszybszą śmierć przeciwnikowi (bo jak twierdzi-,, bawienie się jedzeniem jest żałosne``)

Wygląd: Czarna pantera o przenikliwych fioletowych oczach, poruszająca się na 2 łapach
Charakter: Wybuchowy,wyjątkowo gadatliwy jak na istotę o takiej przeszłości.Odznacza sie dużym poczuciem humoru.

Profesja: Skrytobójca (nie gardzi walką w otwartym polu), czarny mag

Ekwipunek: Lekka czarna kolczuga, 2 zakrzywione sztylety i kusza

- Siła: 3
- Szybkość: 5
- Kondycja: 5
- Wytrzymałość: 5
- Inteligencja: 7

Obrażenia od magi: Wyjątkowo niskie
Obrażenia od ognia: Podwójne

Imię:Jerdorck

Nazwisko: Kilaniilo

Przydomek: Darth/ Ertuipo

Rasa: Kiedyś był elfem po zmieszaniu jego DNA z DNA Raz'zac'a jest raz elfem raz raz'zac'iem (dalej przeczytacie od czego to zależy

Wiek: "elfi" 57, elfio-raz'acowy(nie wiedziałem jak to napisać) 29

Historia: Urodził się nie wiadomo gdzie. Nikt nie znał jego matki ani ojca. W wieku 26 lat wyruszył z Osilon na poszukiwanie rodziców. W pobliżu Marny złapał go Durza. Doprowadzony przed oblicze Galbatorixa zaczął go lżyć by szybko zginąć. Król wpadł wtedy na genialny pomysł. Wiedział że Jerdorck'a nikt nie będzie szukał, więc postanowił przeciągnąć go na swoją stronę. Elf się nie poddawał. Wtedy Galbatorix wpadł na jeszcze jeden pomysł. Pobrał DNA Raz'zac'a i zaczął je dodawać do elfa. Zużywając ogromne ilości energii i ciężko pracując nad Kilaniilo'em stworzył monstrum, które w zależności od woli Króla lub Jerdorck'a był albo elfem albo raz'zac'iem. Chłopak miał wyprany mózg pozostał całkowicie poddany woli Gabatorixa. Ten pracował nad nim nadal by stał się on jego tajną bronią. Wziął 7 eldunari które zminimalizował i wszczepił w ciało Jerdorck'a Dzięki temu chłopak miał samoodnawialne źródło energii. Z tego źródła czerpały energie czary chroniące go. Pierwszy nie pozwalał na śledzenie go w brew jego woli, ten który chciałby to zrobić zapominał o tym i zaczynał kopać wychodek. Drugim była nie widzialność i niesłyszalność podczas walki. Trzecim silna ochrona przed atakami magią. Tak chroniony wykonywał wiele zadań króla. Podczas walki z Eragonem został ciężko ranny. Co prawada zdołał uciec ale jako raz'zac nie mógł oddychać. Wtedy Galbatorix stworzył dla niego maskę. Nadał mu również 2 pseudonimy. Jako Elf nazywał się Ertupio a jako Raz'zac Darth. Później jeszcze raz walczył z Eragonem, wytrącił mu miecz z ręki i miał zabić gdy nagle zaatakowała go Arya lecząca Saphirę. Darth wiedząc że pomoc dla smoczego Jeźdźca i Elfki niedługo przybędzie uciekł z pola walki. Później gdy stolica została otoczona król kazał mu pojechać do Surdy by ten zabił króla Orrina. Zadanie wykonał bez najmniejszego problemu. Wróciwszy do Stolicy zobaczył śmierć króla. Ledwo co zdążył się przemienić w Elfa. Parę dni później gdy bez celu włóczył się po lesie natknął się na "wspomnienie" Galbatorixa. Ten rozkazał mu tworzenie ruchu oporu. Po wyjeździe Eragona i Aryi chłopak jako elf zaczął werbować ludzi. Miejscem zbiórki był Kościec gdzie nad ludźmi czuwał "duch" Galbatorixa. Zabijał też wielu tych którzy mu przeszkadzali. Po jakimś roku Galbatorix dał mu konia z DNA smoka dzięki czemu mógł on latać i ziać ogniem. Teraz poszukuje różnych herosów do walki z dobrem.

Wygląd:zmienia się zależnie od tego czy w danej chwili jest raz'zaciem czy elfem. Jako elf jest piękny bez rzadnych blizn. Gdy jest raz'zackiem wygląda jak inni członkowie jego rasy jego twarz pokrywa czarna maska... (taka jak Vader)

Charakter: Zły do szpiku kości... nie zna litości, podczas negocjacji stosuje metodę gróźb i próśb

Profesja: Dark Asasyn/ Morderca

Cel postaci: jako raz'zac zabijanie ludzi na zlecenie duch Galbatorixa, jak elf zachęcanie ludzi do przystępowania do ruchu oporu przeciw tak zwanemu "dobru"

Ekwipunek: Posiada półtora ręczny miecz, 2 sztylety w butach, czarną pelerynę, maskę, czarnego konia Bane(zguba)


- Siła: Elf 4    Raz'zac 8
- Szybkość: Elf 5     Raz'zac 5
- Kondycja: Elf 4      Raz'zac 3
- Wytrzymałość Elf 3      Raz'zac 4
- Inteligencja: Elf 9      Raz'zac 5