Wielka armia stanęła przed murami Nardy.Lecz zamiast rycerzy ustawionych w szeregach ujrzeli balisty i katapulty,obsadzone przez wyśmienitych łuczników.Oczy Valnira zwężały się z trwogi.
"5000 nie starczy,zostanie z nas mokra plama-jeśli będziemy mieli szczęście"-myślał gorączkowo.
Dobra,prowadź armię a ja sobie popatrzę.-Sykną Vanlir ze złośliwym uśmiechem,odwrócił się i ruszył na tyły wojska.
Co?!-Krzyknęła wściekła Elfka.-Przecież to twoja armia.
Mają rozkaz cię słuchać,teraz możesz się wykazać.-Sykną jeszcze bardziej sykliwie z dużą szczyptą złośliwości.
Ahhhh... ty...jak ja ciebie nie znoszę.-Odparła Elfka i odwróciła się w stronę Nardy, wyciągnęła miecz i ruszyła do ataku.
Finrevored arkejas fleter.-Mrukną niedbale Vanlir.
Główna brama pękła z hukiem,burząc po kolei kawałki muru.Christin poprowadził tam wojska,a Vanlir ruszył leniwie w tamtą stronę.Minęła godzina zanim spacerkiem dotarł do murów.Spojrzał przez wyłom w murze.Zobaczył sporą grupę swoich żołnierzy z Christin na czele,walczących w samym porcie.Vanlir wyciągną miecz i pobiegł w tamta stronę.W końcu dotarł do swoich żołnierzy powoli wypieranych przez napierających wrogów.Rozciął 5 wrogich żołdaków jednym cięciem i podbiegł do Christin.
I jak idzie?!-Spytał złośliwie.
A jednak zachciało ci się walczyć.- Rzekł Elfka patrosząc kilku rycerzy wroga,jej mina mówił,że nie ma zamiaru kontynuować rozmowy.
Nagle na jednym z domów przystaną łucznik w złotej szacie.Wycelował w Christin,mrukną jakiś czar i wypuścił strzałę..... Vanlir widział jak w zwolnionym tempie strzała zbliża się do walczącej Christin....
Letta.-Szybko wydukał,ale strzał leciała dalej..... z kocią szybkością skoczył na tor lotu strzały.Poczuł jak Zatruty grot przecina zbroję i jego własne ciało,opadł tuż obok Christin.
Jak to...-Zachłysnęła się Christin.
Ty na prawdę nic nie rozumiesz...-Stwierdził Vanlir dusząc się własna krwią,jego przecięte płuca zalewały się posoką,a szkarłatna plama rosła na kamiennej drodze.....

Ostatnio edytowany przez ArtokV (Tue-09-03-10 17:09:22)

Nie,ty kochasz Jerdocka.-Stękną Vanlir.-Nawet jeśli chcesz być ze mną.... to nie możliwe..
Czemu?!-Spytała znów lekko zdenerwowana Elfka.
Widzisz jestem inny i mam dziwne usta,znaczy paszcze ( )-Rzekł uśmiechnięty.
Elfka wstała widząc,że Vanlir robi z niej głupią,odwróciła się i wyszła za mury.
Ej... źle mnie uleczyłaś!-Krzyknął za nią dalej uśmiechnięty.... czuł jakby coś w jego umyśle pękło.
"Dobrze niech sobie idzie... minie troszkę czasu zanim zrozumie dlaczego to zrobiłem" pomyślał Wielki Kot i znów przybrał kamienny wyraz twarzy.Tocząca się an dole bitwa nie obchodziła go za bardzo.
Lepiej tego nie wspominać Jerdockowi.-Mrukną podchodząc do płaczącej Elfki,ale ta wyciągnę sztylet...
Odsuń się!-Krzyknęła przez łzy.
Dobra,ale nie wspominaj Jerdockowi o tym.... zdarzeniu-Odparł spoglądając na nią z ukosa.-Może kiedyś... kiedy będę normalny......

Dałem po wypowiedziach... to przed też??

Tak, bo nie wiem, w którym miejscu zaczyna się rozmowa //MG

-Nie!-Skończył ostro.-Nie i koniec... nie mogę...jedyne co mogę to zabić ciebie....
Christin nie odzywała się....
Ponownie założył hełm i ruszył w dół by pomóc swojemu wojsku.
-Lepiej nie przyznawaj się przed Jerdockiem... z nim będziesz.....szczęśliwa.-Odparł.
-Wcale nie-Krzyknęła z rozpaczy.
A właśnie,że tak.-Sykną Vanlir na powrót swoim głosem.-Glabrinean.
Elfka znieruchomiała związana więzami magii.
-Poczekaj tu trochę...-Rzekł odwracając się, po chwili znikną w porannej mgle.

Miasta i Twierdze Neutralne / Narda

-Panie mamy problem parę mil z tond jest obóz ponad 1000 urgali.
-Zostawcie ich mnie!
Jerdorck wbiegł do obozu jako elf. Siekał Mordował i zabijał każdego nawet kobiety i dzieci. Po zabiciu 1043 zaczął tracić siły. Zabiwszy ostatniego padł znów bez sił. Wyrył sobie na ramieniu liczbę 1347.