Przestrzeń zajaśniała, to mały myśliwiec wyszedł z nadprzestrzeni, za jego sterami siedział Armin.
Nagle przy pulpicie sterowania pojawił się hologram Eren-Dol'a.
- Armin, doleciałeś już?
- Tak mistrzu, o co chodzi? - Odpowiedział pytaniem.
- Mistrz Jedi ma dla ciebie wieści, mroczny Jedi, którego masz sprowadzić na jasną stronę to kobieta, Mistrz, ciągle powtarzał, że tli się w niej trochę dobra.
- Czy to tyle mistrzu?
- Tak... Nie!
- Co jeszcze?
- Uważaj na siebie... - Hologram zniknął.
Nagle Armin usłyszał głos w słuchawce:
Podaj swoje dane, kim jesteś, i czego tu chcesz
- Jestem Jedi, mam do wykonania tu ważną misję.

Przez krótką chwilę radio nie odpowiadało, zniecierpliwiony chłopak powoli zbliżał się do planety.
Możesz lądować, mamy nadzieję, że twoja wizyta nie zakuci wydobycia
Armin przyspieszył, zaczął wchodzić w atmosferę planety, po chwili myśliwiec zaczął wyrównywać lot i zwalniać.
Chłopak wylądował na najbliższym lądowisku. Otworzył kokpit, a przed wyjściem rzekł do astrodroida:
- R6, pilnuj statku, bądź gotowy do ucieczki.
Po tych słowach powoli odszedł w stronę jedynego lasu jaki widział. Idąc skupił się.
Tak, wyczuwam ją, jest tu niedaleko, boi się
Zakrył twarz (Wyglądał jak Starkiller na Raxus Prime) i pobiegł.

Chciałem zauważyć, że moja postać ma jak na razie tylko 1 saber.
- Chodź ze mną, mogę Ci pomóc... - Dodał
- Pomóc? - Zaśmiała się ironicznie. - Za późno na pomoc.
Adepta ciemnej strony skoczyła nad Arminem i zaatakowała, chłopak nie zadawał ciosów, tylko się bronił.
- No walcz!
- Nie, jaka jest cena abyś przeszła na jasną stronę?
- Nie ma żadnej ceny, jest za późno...
Zasypała chłopaka ciosami, wirowali w śmiertelnym tańcu, i znów wszystko się zatrzymało.
Użyła mocy duszenia, podniosła Armina wyoko i nagle puściła.
Chłopak użył mocy by swobodnie opaść.
- Nie będę z tobą walczył! - Krzyknął.
- Więc giń!
Rzuciła się do ponownego ataku, młody Jedi wyłączył miecz, teraz już tylko unikał czerwonej wiązki światła.
Odepchnęła go mocą, ten robiąc kilka przewrotów uderzył plecami w jakieś drzewo.
To zderzenie zaćmiło go na chwilę, ta chwila wystarczyła aby dziewczyna mogła dotkliwie poparzyć brzuch Armina.
Zgiął się w pół przyciskając rękę do rany, już zamierzała go zabić, gdy chłopak się odezwał:
- Jest w tobie dobro, wyczuwam je... - skrzywił się z bólu.
- Nie ma... - Uniosła saber za plecy. - Jest... - Opuściła.
Armin jednak już tego nie widział stracił świadomość z bólu, dziewczyna mało myśląc zaciągnęła chłopaka na lądowisko, z którego przybył, wepchnęła na siedzenie dla strzelca a sama usiadła za sterami.
- R6D4, odpal silniki, muszę mu się odwdzięczyć.
Mały astrodroid wydał z siebie serię pisków i gwizdów, po czym spokojnie wykonał rozkaz...

(on dopiero uczy się tego stylu, nie zapominaj, ma 17 lat. Możliwe, że zmienie styl.)