Zielonooka:
Dziewczyna słuchała z napięciem, a później zapytała:
- Jaki on był, no mój ojciec?
- No cóż, trochę mi go przypominasz, jesteś do niego podobna... Świetnie władał każdą bronią i sprawnie magią, tak miło go wspominam.
- Jak mam Ci pomóc?
Cienia zdziwiła nagła zmiana tematu lecz odpowiedział:
- Słyszałem kiedyś o pewnym kamieniu... AAA!!! Uciekaj!! Ratuj się, zaczęło się... - Powiedział i znów zaczął się zamieniać w Cienia - Czerwony rubin z Gil'eadu! - Krzyknął.
Arkaja natychmiast wskoczyła na konia i ruszyła galopem przed siebie.
Przemian trwała długo, a to dzięki temu, że jego jestestwo nie zostało do końca opanowane przez duchy...

Arkaja zwolniła dopiero gdy jęki Sanix`a ucichły, krążąc w kółko, nie wiedziała co począć. "Co teraz?? Jechać na poszukiwanie tego całego rubinu ?? " Z zamyślenia wyrwał ją czyjś przerażony głos:
-Pani!! Zaczekaj!
Dziewczyna zwróciła konia w stronę źródła dźwięku, z krzaków wyłonił się biały koń, jego jeźdźcem był najprawdopodobniej elf. Zdziwiona pół-elfka spytała.
-O co chodzi czy coś sie stało kim jesteś?
-Nic ci nie jest Pani?? Ten potwór - Elf splunął na ziemie- On mógł ci coś zrobić.
-On jest przyjacielem mojej rodziny.....przynajmniej tak twierdzi....
-Nie wierz mu Pani gdy tylko okażesz chwile słabości staniesz się taka jak on.
-Dziękuje za ostrzeżenie, kim jesteś i dlaczego mnie śledzisz ? - Dopytywała się Arkaja.
-Na imie mi Alan, widziałem cię samotnie spacerującą w biedniejszych dzielnicach i widziałem też tego potwora podążającego twoim śladem niczym cień, nienawidzę Cieni, nie mogłem pozwolić na to by tak piękna dziewczyna zginęła w jego zimnych dłoniach.
Arkaje zaskoczył ten komplement.
-Jestem wdzięczna za to że zapragnąłeś mnie chronić, widzisz jednak że nic mi nie jest i potrafię o siebie zadbać.
- W to nie wątpię.-Elf obdarzył Arkaje pięknym uśmiechem.-Zdradzisz mi swe imię Pani ??
-Arkaja.
Wtedy ją olśniło, widziała już tego elfa, nie dawno, mijał ją na ulicach w Daret, to jego zimnego spojrzenia nie mogła znieść.
-Piękne imię, co teraz poczniesz Pani ?
-To chyba nie twoja sprawa, ale mam zamiar spędzić zbliżającą się noc tutaj, nie chce wracać do miasta.
-Nie wiem czy mógłbym dziś zasnąć, ze świadomością że zostawiłem cię tu samą, czy pozwolisz bym ci towarzyszył tej nocy ? - Kolejny uśmiech.
-Skoro nalegasz zostań, ale wiedz że przez pół mojego krótkiego zycia sypiałam w lasach mając wokół siebie gorsze zagrożenia niż Cienie i jak widać żyje.
Mówiła szykując ognisko, elf tylko się jej przyglądał "Chyba nie ma zamiaru mi pomóc" wetchnęła.

Ostatnio edytowany przez Zielonooka (Sun-24-01-10 23:17:25)

Zielonooka:
-Co ten potwór od ciebie chciał? - zapytał elf.
"Powiedzieć mu?" - myślała Arkaja.
-Dlaczego aż tak nienawidzisz Cieni i niewinnych ludzi, którzy się nimi stali? - zapytała.
-Cienie to zło w czystej postaci. Nie da się ich zwalczyć, bo cały czas powstają nowi. Poza tym są bardzo niebezpieczni, a ja wiem o tym dobrze... Oj bardzo dobrze...

Ostatnio edytowany przez Pawelpq16 (Fri-05-02-10 17:40:43)

-To znaczy że miałeś szanse poznać bliżej Cienie?-Dopytywała się Arkaja
-Tak-Powiedział przez zaciśnięte zęby elf i spuścił głowę. Arkaja uznała że lepiej nie kontynuować tego tematu.
-Mam wrażenie że już cię widziałam w wiosce, byłeś z grupą elfów w srebrzystych płaszczach, jednak wtedy twoja twarz przepełniona była bólem.
-Tak to byłem ja, nie każ mi proszę tłumaczyć tamtejszego wyrazu twarzy, wole udawać że nic się nie stało.
-Przepraszam. -Arkaja spuściła wzrok.
Nagle nieopodal obozowiska pękła gałązka, Arkaja zerwała się na równe nogi, elf również. Dziewczyna wskazała punkt za jego plecami, Alan zniknął na chwile w krzakach, wrócił ciągnąc nieprzytomnego mężczyznę.
-Szpiegował nas. -Oznajmił
-Poszukam jego konia, a ty go zwiąż - Powiedziała Arkaja i znikła w ciemnym lesie.
  Gdy wróciła, elf siedział jak by nigdy nic.
-Kto to może byc??-Spytała
-Możliwe ze jeden ze sługów Cienia, najlepiej go zabic póki jeszcze jest nieprzytomny.
-Nie! -Krzyknęła- Poczekajmy aż się ocknie. - Powiedziała stając między Elfem a szpiegiem.
Elf się skrzywił ale wrócił na swoje miejsce.

Spojrzała na niego ale szybko odwróciła wzrok, przywązała, konia do drzewa.
-Czy mogę już zakończyć jego nędzny żywot.- Spytała Alan słodkim głosem.
Arkaj tylko skarciła go wzrokiem i usiadła obok więźnia.
-Kim jesteś? Jak ci na imie? I dlaczego nas szpiegowałeś?

Piszcie bo mi się to podoba

Frenfoder ocknął się i krzyknął
-ch$j wam w du%py!-wszystkim wrogą łącznie z cieniem "coś" się wbiło wiadomo gdzie.Zaczął zabijać jednego po drugim po czym został już tylko cień.
(tu wyzywam cię na pojedynek)